Повторно јас и онаа моја позната несоница... Ама овој пат, покрај то' шо' спијав до 4 одручек, има и друга, поглавна причина зошто ме фати овој стадиум чија последица е мојата креативност/желба да напишам нешто во врска со тоа... Причината е ерупција... Вулкан... Вулкан од измешани емоции... Смеење, тага, ретроспектива на се' она досега... Солзи... Незнам... Можда' на оваа тема најдобро се испразнив на текстот „Игри без граници“, посветен на Тоше (Бог да го прости)... Но, сеуште ме држи една мала мисла, ме скокотка... Ми вели, „напиши уште нешто... и уште нешто...“ И... Се до бескрај... Сфаќам, животот не може да се опиши во 5 реченици, 5 пасуси, 5 раскази, романи... Хех, нема да го собери ни во 5 ебени Great Library ако ме прашаш мене... Нејсе, можда' и да бидам контрадикторен на самиот себеси, али' целта на текстот спомнат пред малку, беше сосем различна од оваа... Гледано од аспект на реализација на поврзаноста инспирација-изведба-цел, себично си го фалам делото... Гледано од тематски аспек...хмм...
„Томи, чепкаш во мноогу голема пченица шо' неможиш да ја исркаш... Ни ти, ни Маестро Достоевски, ни Лепотан Бајрон...“
После се, ЖИВОТОТ, е преголем за сечие објаснување...
Среќен сум...
И уште ми се мешаат мисливе... Само препорака, и се' ви станува јасно...
Гледајте го The Bucket List...
Најблиско „нешто“ кое допрело до ЖИВОТОТ...
А јас си крцкам...
И му пеам: Roll on, roll on rollercoaster... We're one day older, and one step closer...
Објави
6 коментари:
Citam kako nonstop se navrakas na nastani, mnogu cesto gi impliciras, no se prasuvam dali e Wheel of Fortune, ili ima tuka nekakov "napredok" ako mozam taka da go narecam, dali gi gledas spomenite od poinakov aspekt sega, koga verojatno imas daleku poveke iskustvo od porano.
Povaketo od nas se izgubile vo zelbata da go sfatat zivotot, ili da napravat nekakva korelacija so toa sto niv individualno im se slucuva.
Opisuvanje, da, ne vi mozel da go soberis celiot zivot, kako sto ne bi mozel da edna slika da go pretstavis celiot svet, kako sto ne mozis eden objekt da go pretstavis od site razlicni gledista (iako kubistite imaat tokmu takva vizija). Tokmu zatoa odbiraat moment, parce od nekoe drugo parce, vreme koe se stremi kon nula, za da go pretstavat onakvo kakvo sto go dozivuvaat. NIVNATA vizija, makar i da e kompletno distorzirana i za ostanatite da nema nikakva smisla.
Celoto iskustvo, procitani knigi, gledani filmovi, rabota i interakcija, seto toa nema cel da ne nauci da go sfatime svetot, tuku se alatki koi ni pomagaat da izgradime sopstvena definicija za nego. Nesto koe nitu Dostoevski nitu Hemingvej nitu Orvel ne mozat da go napravat za nas.
Koga veke ke ja sozdademe jasnata slika za toa sto e nasiot zivot, objasnuvanjata, opisuvanjata, ke dojdat sami po sebe, bidejki ke bideme spremni da gi primime, a ako sakame i da gi predademe.
Bidi pozdraven.
Томи фацо, гледам пак си го почнал блогов...само напред :) Него за друго ми требаше, ми треба совет ..пошто знајш сега како е ваму во „Гим" ме вработија, те наследив :) Па треба да напишам нешто до понеделнички ..чекам некој предлог од тебе, некој совет како оди та работа ..ти си искусен :) Ај ако можиш пиши ми некаде било на facebook или на myspace...или овде остај коментар :) позз ... Кико (Сантра4)
Бисера...
После долго време некој пишува на блогов со таа пасија шо' ја забележав во редовите на твојов коментар... Ти се восхитувам! :)
Да преминам на „моево излагање“... Кога ги пишував неколкуте реда насловени „Пак, и пак, и пак...“, имав некое чудно чувство во мене... Како да сум го допрел животот, буквално... И секогаш кога се чувствувам така, без разлика на емоциите кои преовладуваат, без разлика дали е ре-доживување и враќање на некои спомени од поинаков агол, или пак сосема ново искуство...секогаш, сакам да направам нешто во врска со тоа... Некогаш цртам, некогаш излегувам и си се шеткам... Некогаш слушам музика и се дерам пеејќи (или пеам дерејќи се, сеедно)... Некогаш пишувам... итн, итн... Кога сето тоа би го собрал на едно место... до негде и би добил некоја слика за животот гледано од мој агол - НО НИКОГАШ ЦЕЛОСНА...
Во право си кога велиш дека „сликите“ на Достоевски, Хемингвеј итн. се само алатки кои ни помагаат во сфаќањето на животот, а ние сме тие самите кои го доживуваме тој мозаик на единствен, оригинален начин.. Потполно се согласувам..
А јасна слика за нашиот живот... Хмм... Би рекол утопија... Мислам дека таа се создава пред последното затворање на очите, пред последниот испуштен здив.. Дотогаш, тоа е „отворено дело“... Кога и да мислиш дека е јасна сликата на твојот сопствен живот, секогаш, СЕКОГАШ има нешто шo' би се доцртало, обоело... И, шо' би можело да ја промени насоката во која се движи целата креација... Или пак, да ја „помати“... Tabula rasa чие „полнење“ завршува со крајот на нашиот живот...
И би рекол, среќни сме во Rota Fortunae... Во таа животна синусоида... Де расти, де паѓа... Никогаш премногу монотона, никогаш премногу досадна... Различна за секого... Со можност за оставање траги... И „допирање на животот“(спомнав погоре)... Толку ограничена - а толку бескрајна и слободна... И, во тоа е убавината!
P.S. Кажи ми, како се чувствуваш кога читаш стари коментари напишани од твоја рака? Како да читаш нешто напишано од друга рака? Познато, а сепак „ново“... Чудно?... и јас.
Sinusoida... Toa mi se dopaga. Jas ja imenuvam poveke kako spirala, odnosno heliks. Sekogas se vrakas na istoto mesto, no iskustvoto te nosi do donesuvanje na pomudra odluka, do povisoko nivo na svesnost. Do poinakva percepcija na situacijata i ucesnicite vo nea. Mnogu cenam sto go manifestiras ona sto go cuvstvuvas i dozivuvas, osobeno toa cuvstvo na ispolnetost so nestata. Retki se onie koi mozat da gi osoznaat tie momenti i da uzivaat vo niv. Nikogas celosna... Toa e verojatno zaradi tvojata definicija na "celosnosta". Sekoj moment na ona sto ti go narece dopiranje na zivotot, sam po sebe e celosen, besprekoren. Tolku nevino sovrsen. Toa se onie momenti na koi kako fleshovi ke se sekavas celiot svoj zivot, a sepak, sekoj nareden flish vlijae vrz prethodniot. Kako sto sekoja naredna nacrtana linija vlijae na prethodnata i se nadopolnuva vo nejzinata harmonija.
Deloto e sekogas otvoreno. Duri i po telesnata smrt, deloto prodolzuva, so nekoja poinakva manifestacija, na nekoe povisoko nivo. Edinstvenoto sto nie treba da go znaeme e kako momentite da gi pretocime vo nesto vistinsko.
Vo vrska so poranesnite komentari :) redovno imam slatka nasmevka koga gi citam. I kako sto napomenav, srekna sum sto mozam da gi gledam od drugo nivo, iako vo poveketo od niv samo konstatiram deka iako tolku naivna i "blizu do korenot na spiralata", ne sum bila daleku od vistinata za nekoi raboti. So toa i ja gledam vaznosta na cistata i bezuslovna ljubov vo zivotot.
P.S. Dali ponekogas raskazuvas prikazni?
...Дали раскажувам приказни...
хмм...
Само како идеја во глава... Ништо реализирано...
Ти?
Prepletot na zivot, smrt, ljubov, sreka...ona sto jas sum, ona so ti si, sto site sme. Porasnavme, vidovme sto e ljubov, sto e bolka.....
Kako da sme zavisni od taa bolka, od toa pijano cuvstvo na sreka. Sreken si koga te boli gledano od levata strana na bregot. Ziveejki kako prototip na covek, na kvadraten, teskoglav , zelen dinosaurus...sfativ deka stvarno nekogas postoele dinosaurusi. Se duri go citate ova ke teci edna pesna, koja pesna koj sto ke uspee da ja slusne ...toj znaci navistina go razbral ona sto go zboruvam. Prostete za navidum zabeganoto izlaganje, zabegano od temata.
Објави коментар